Een week langs leeuwen in Zuidoost-Engeland

‘Wat hebt u in Engeland gedaan?’ Het komt voor: een wildvreemde, verleidelijke vrouw die mij iets vraagt. Maar niet vaak, dus ik wil wel antwoord geven. Met wapperende haren staat ze naast mij, op het dek van de ferry die zojuist uit Dover is vertrokken. Meeuwen krijsen in het knalblauw boven ons. De zon verlicht de witte kliffen achter ons en aan de horizon is de Côte d’Opale, een Grand Site de France, al zichtbaar. Over twee uur zullen we in Duinkerken zijn.

‘Beneden, op parkeerdek 3, daar staat mijn auto’, zeg ik.

‘Toen ik daarmee vorige week in Engeland aankwam, ben ik eerst naar de Suffolk Coast gereden. Een kust die bekend staat als een ‘area of outstanding natural beauty’. Hier bezocht ik Dunwhich, in de middeleeuwen een havenstad met drie kloosters en acht kerken, maar al wat nu nog rest is een verbrokkelde ruïne, zes klaprozen en twee vlinders. Vervolgens doolde ik door Aldeburgh, een dromerig badplaatsje met snoepkleurige cottages en een kiezelstrand met krakende hutten, waar ze smoked cockles and prawns verkopen. En toen, in een eeuwenoud koetshuis, Hotel The White Lion, waar ik die nacht sliep, ontstond het idee: een week langs leeuwen in Zuidoost-Engeland. De volgende dag reed ik naar Cambridge, 125 kilometer verder. Hoogtepunt? Het Fitzwilliam Museum imposant, eclectisch en tjokvol kunst en antiek. Met aan de muren werk van Rubens, Vermeer, Frans Hals, Jan Steen, William Turner, Canaletto, Renoir, Picasso en nog véél meer. En hierna sliep ik in The Red Lion in Whittlesford Bridge. Een herberg uit de 13e eeuw, en mijn tweede leeuw.’

 ‘En dag drie?’, vraagt mijn buurvrouw, starend naar de horizon.

‘Naar Oxford. Hoogtepunt: de Bodleian Library. De giga-bibliotheek van de universiteit, die onder meer een manuscript van het Chanson de Roland uit de twaalfde eeuw en een Gutenbergbijbel herbergt, maar toch vooral bekend is dankzij Harry Potter. Waarna ik een bed vond in The Red Lion, een eenvoudig B&B naast de gelijknamige pub in het gehucht Drayton. Mijn derde leeuw. ’

‘Dag vier?’

‘Al vroeg naar Stonehenge. Prehistorisch, wereldberoemd en mysterieus. En daarna naar Salisbury. Om de Magna Carta te zien, in de kathedraal. En om de Tower Tour te doen. Hierbij hang je 90 minuten lang, trap na trap beklimmend, aan de lippen van een kwieke grijsaard, die het wonder van Salisbury verklaard. Hoe ze hier in de middeleeuwen zonder bouten en moeren, laat staan cementmolens, in 37 jaar tijd dat gigantische godshuis hebben gebouwd. Vervolgens kijk je vanaf Engelands hoogste kerktoren uit over een prettige stad vol zwaar antieke huizen. Met in het hart hotel The Red Lion, 750 jaar oud. Mijn vierde leeuw.’

‘Dag vijf?, vraagt mijn buurvrouw, nu beide ogen dichtknijpend tegen de felle zon.

‘Door tunnels van levend groen over dansend asfalt naar Winchester. Om daar in de Great Hall de Ronde Tafel van Koning Arthur te zien. En daarna dwars door de South Downs, een Nationaal Park, naar Seaford. Een kleine badplaats van waaruit je een ‘Fantastic Walk’ kunt maken: over de Seven Sisters, Birling Gap en Beachy Head. Witte kliffen met kleine strandjes en oneindig zeezicht. Ik sliep die nacht sliep ook aan zee. In een pub annex hotel in Seaford, The White Lion.’

‘Aha, de vijfde leeuw. En dag zes?’

‘Via Hastings naar Dover, en toen hop, deze boot op. Duizend indrukken rijker. Ik werk voor het ANWB-tijdschrift REIZEN Magazine en het verhaal van deze reis komt in nummer 7 in 2015. En u? Wat hebt u gedaan?´
Omkijkend van Duinkerken naar Dover zegt de vrouw: ‘Ach, dat is niet zo interessant. Veel leuker is wat ik de volgende keer wil gaan doen.’
‘En dat is?”
Nu kijkt ze mij aan, glimlachend, en zegt dan: ‘Een week langs leeuwen in Zuidoost-Engeland. Kun je mij dat verhaal mailen?’

Tekst: Kees Lucassen (REIZEN Magazine) Foto’s: Paul Tolenaar